قبل از ورود به این موضوع، یک داده مشخص وجود دارد که باید درک شود.
وقتی فردی ایده آل گرا و دلسوز آموزش پزشکی خود را آغاز می کند و وارد دانشکده پزشکی می شود، کاملاً از این واقعیت بی اطلاع است که برنامه درسی مورد مطالعه توسط Big Pharma تامین شده است. بنابراین، از همان ابتدا به آنها تلقین می‌شود که «قرص بخور» و «قطعش کن».
در حالی که در دانشکده پزشکی هستند، و برای اینکه نشان دهند که دانشکده “همه چیز را فراگرفته است”، آنها حداکثر دو ساعت آموزش تغذیه ارائه خواهند کرد.
اگر تحصیلات دانشکده پزشکی را در چهار سال تحصیل و حداقل دو سال رزیدنتی ضرب کنید، جای تعجب نیست که یک پزشک اسکات را در مورد درمان های جایگزین و تغذیه ای بداند.
در نهایت، هدف از شفا حذف علت بیماری است و نه صرفاً درمان یک علامت با دارو یا جراحی، زیرا تنها زمانی می توان به سلامت واقعی دست یافت که علل واقعی بیماری برطرف شود.
ما می دانیم که بسیاری از مشکلات سلامتی را می توان با درمان طبیعی و در مقالاتی که در ادامه به آن اشاره شد، درمان کرد. بسیاری از علائم با راه حل های طبیعی برطرف می شود.
همانطور که گفته شد، هنوز زمان هایی وجود خواهد داشت که استفاده از داروها یا جراحی ممکن است ضروری باشد، حتی نجات دهنده.
اگر دست یا پا شکسته باشد، باید آن را در قالب گچ قرار دهید، نه ضماد کامفری، و حتی ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.
بگویید کودک شما به دلیل مشکل مادرزادی رختخواب را خیس می کند. او احتمالا به جراحی ترمیمی نیاز دارد نه بسته های شکمی انگور.
بنابراین جراحی، در جای مناسب خود، احتمالاً یکی از تحسین برانگیزترین دستاوردهای پزشکی است.
اما در بسیاری از موارد، استفاده از داروها و جراحی، چه ضروری و چه غیر ضروری، نتیجه نادیده گرفتن علائم و نشانه های اولیه بیماری است.
حتی لوزه‌هایی که به‌شدت بزرگ شده‌اند و به‌شدت زخمی شده‌اند، ممکن است باعث ایجاد استرس کافی برای برداشتن آنها شوند، اما اگر علائم اولیه به‌درستی بررسی و درمان شوند، ممکن است هرگز به آن حالت نرسند.
آپاندیسیت که طبق استانداردهای هر کسی یک اورژانس حاد جراحی است، اگر رژیم غذایی یا اختلالات گوارشی اولیه به سرعت مورد توجه قرار گیرد، ممکن است هرگز ایجاد نشود.
بنابراین، بسیاری از روش های جراحی تنها به این دلیل ضروری هستند که فرد تا زمانی که خیلی دیر نشده به پیام صوتی بیماری گوش نداده است.
به نظر من دارودرمانی نیز عمدتاً قابل پیشگیری است. افراد مبتلا به فشار خون بالا یا کلسترول بالا یا دیابت نوع 2، برای بازکننده ها، می توانند بدون دارو درمان شوند.
با این حال، زندگی برخی افراد ممکن است کاملاً به مواد مخدر وابسته باشد.
با بازگشت به جراحی، علت معمول این وابستگی سال ها و سال ها نادیده گرفتن یا درمان نادرست اولین علائم بیماری های فوق الذکر بود که باعث افزایش فشار خون یا کلسترول شد. در مورد دیابت نوع 2، این یک بیماری چربی است. از بین بردن چربی و دیابت نوع 2 معمولاً در عرض سه هفته معکوس می شود.
در بسیاری از بیماری های مزمن، درمان نادرست بیماری حاد به عنوان عامل اصلی در ایجاد آنها عمل می کند تا جایی که داروها برای کنترل علائم مورد نیاز هستند.
با این حال، آنتی بیوتیک ها در دسته ای جداگانه و منحصر به فرد از داروها قرار می گیرند، زیرا آنها یک شمشیر دو لبه هستند.
آنها در برخی از مراحل عفونت ضروری هستند و در عین حال از نظر اکولوژی انسانی مضر هستند.
تقریباً هر عفونتی در هر نقطه از بدن می تواند به حدی ایجاد شود که استفاده از آنتی بیوتیک ها یک اقدام عاقلانه است.
با این حال، این معمولاً در صورتی اتفاق می‌افتد که اولین نشانه‌های عفونت نادیده گرفته شود، یا اگر انرژی حیاتی و مقاومت ایمنی فرد به دلیل رژیم غذایی نامناسب یا عوامل دیگر به حدی افسرده شود که بدن دیگر قادر به خوددرمانی سریع نیست.
زمان هایی که آنتی بیوتیک ها وارد عمل می شوند باید با دقت و جدیت مورد توجه قرار گیرند.
اگر آنتی‌بیوتیک‌ها را برای چند بار در زندگی‌تان رزرو کنید، زمانی که عفونت تهدیدکننده زندگی است، یا تهدیدی جدی برای یک سیستم عضو است، استفاده از آنها به وضوح قابل توجیه است.
اما در حال حاضر، این داروها تقریباً برای هر عفونت باکتریایی ایجاد شده و حتی برای عفونت های ویروسی که مطلقاً تأثیری بر آنها ندارند، استفاده می شود.
کاری که این کار انجام می دهد کاهش اثربخشی آینده آنتی بیوتیک در زمانی است که واقعاً ممکن است به آن نیاز باشد، که سپس منجر به توسعه باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک می شود. سلام داروهای MRSA!
یکی دیگر از نگرانی‌ها در مورد مصرف بیش از حد آنتی‌بیوتیک این است که شایع‌ترین عارضه استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها عفونت باکتریایی یا قارچی است.
آنتی‌بیوتیک‌ها، تا حد زیادی غیر اختصاصی در بدن، برای تأثیر خاصی بر باکتری‌های خاص ساخته می‌شوند. با انجام این کار، آنها همچنین می توانند بسیاری از باکتری های مفید در بدن را که یا عملکرد حمایتی فیزیولوژیکی دارند، مانند باکتری هایی که ویتامین B-12 را در دستگاه روده تولید می کنند، از بین ببرند، یا خدمات محافظتی در برابر هجوم باکتری ها یا قارچ های خطرناک تر ارائه دهند. .
بنابراین، تصمیم به استفاده از جراحی، داروها یا آنتی‌بیوتیک‌ها باید به‌عنوان آخرین راه‌حل گرفته شود یا اگر جایگزین دیگری وجود نداشته باشد. هنگام رسیدن به آن نقطه، هیچ دستورالعمل کلی جامعی برای پیروی وجود ندارد.
هر مورد باید به صورت جداگانه توسط یک پزشک کاملاً آگاه و مسلط در جایگزین های طبیعی و همچنین روش های ارتدکس تر در نظر گرفته شود.
مشکل اصلی رویکرد دارویی و جراحی به بیماری این است که به طور کلی با انتهای طیف بیماری سروکار دارد و فقط بر روی تظاهرات موضعی متمرکز است.
به خاطر داشته باشید که بیشتر فرآیندها خیلی قبل از نیاز به دارو و جراحی منشأ خود را دارند. اما کاری که ما انجام می‌دهیم این است که با نادیده گرفتن یا سرکوب بیماری‌های حاد که از اوایل کودکی شروع می‌شود، بدن را به سمت فاجعه سوق دهیم.
اگر در این مواقع زبان بیماری شنیده می شد و به درستی درمان می شد، نیاز بسیار کمی به دارو یا جراحی در زندگی ما وجود داشت.
برای سالم شدن هرگز دیر نیست. همه چیز با اولین لقمه شروع می شود.
الها!
منابع:
www.healthline.com
www.healio.com
The post باور کنید یا نه گاهی دارو و جراحی لازم است appeared first on NaturalNewsBlogs.