سوالات متداول درباره مولتیپل اسکلروزیس – زنان سالم

ام اس چیست؟

ام اس یک بیماری خود ایمنی است که باعث می شود سیستم ایمنی به بافت های سالم حمله کند. در این مورد، اعصاب سالم و میلین هستند که لایه محافظی را می‌سازند که رشته‌های عصبی نخاع و مغز را می‌پوشاند. میلین به مغز و نخاع شما – بخشی از سیستم عصبی مرکزی (CNS) – کمک می کند تا با بقیه بدن شما ارتباط برقرار کند.

تماشا کنید: چگونه ام اس بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد >>

هنگامی که سیستم ایمنی به این مسیرهای الکتریکی حمله می کند، می تواند باعث ایجاد اسکار به نام اسکلروز در CNS شود. علائم شما به محل ایجاد اسکار در CNS بستگی دارد. با گذشت زمان، ام اس می تواند باعث آسیب دائمی به اعصاب شود.

انواع مختلفی از ام اس وجود دارد که ام اس عود کننده-روکش کننده شایع ترین آن است. از بین تمام افرادی که ام اس دارند، از هر 10 نفر 8 نفر به ام اس عود کننده و فروکش کننده مبتلا خواهند شد. ام اس عود کننده و فروکش کننده به این معنی است که علائم می توانند بیایند و از بین بروند. حمله ام اس، یا شعله ور شدن، به این معنی است که شما به طور فعال علائم دارید. بهبودی دوره ای است که بدن شما مانند قبل از شعله ور شدن احساس می کند، اما به این معنی نیست که علائم شما به طور کامل ناپدید می شوند.

آیا ام اس ژنتیکی است؟

ژن خاصی وجود ندارد که باعث ام اس شود و از والدین به فرزندان منتقل شود، اما ممکن است به ارث برسید که چقدر احتمال دارد به ام اس مبتلا شوید.

تحقیقات نشان می دهد که چندین ژن می توانند در ایجاد ام اس نقش داشته باشند. در واقع، تنوع در یک ژن به نام HLA-DRB1 بزرگترین عامل خطر ژنتیکی برای ابتلا به ام اس است. این تنوع ژنی ممکن است در نحوه حمله سیستم ایمنی به غلاف میلین و اعصاب نقش داشته باشد.

علائم و نشانه های ام اس چیست؟

ام اس می تواند علائم مختلفی ایجاد کند و علائمی که هر فرد دارد با علائم دیگری متفاوت است.

علائم اولیه ام اس می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تاری دید، دوتایی یا درد در چشم با حرکت
• ضعف عضلانی در دست و پا
• عضلات سفت همراه با اسپاسم
• بی حسی، گزگز یا درد در بازوها، پاها، صورت یا بالاتنه
• مشکل در تعادل
• سرگیجه
• مشکلات ادراری

برخی از علائم ام اس ممکن است بعدا ایجاد شوند و عبارتند از:

• احساس خستگی، هم از نظر جسمی و هم از نظر ذهنی (این می تواند با علائم اولیه در هنگام بروز حمله ام اس رخ دهد)
• تغییرات در خلق و خو
• مشکل در تمرکز، مشکلات یادگیری یا نگرانی حافظه

آیا نژاد عامل خطر برای ام اس است؟

ام اس به طور سنتی یک بیماری بهداشتی بوده است که سفید پوستان اروپایی را تحت تاثیر قرار می دهد. احتمال ابتلا به ام اس در افرادی که نژاد اسپانیایی و آسیایی دارند نسبت به سفیدپوستان اروپایی بسیار کمتر است.

اما اخیراً دانشمندان شاهد افزایش ابتلا به ام اس در سیاه پوستان بوده اند. در واقع، احتمالاً تعداد افراد سیاه پوست، به ویژه زنان سیاه پوست، که به ام اس مبتلا هستند، بیشتر از آنچه قبلاً فکر می کردیم وجود دارد. ام اس ممکن است افراد سیاه پوست را متفاوت از سفید پوستان تحت تاثیر قرار دهد، اما دانشمندان پاسخی برای علت آن ندارند. عوامل محیطی و اجتماعی مانند نابرابری های سلامت ممکن است دلیل باشد، و همچنین این واقعیت که سیاه پوستان به اندازه افراد سفید پوست در مطالعات بالینی گنجانده نمی شوند.

چرا تشخیص ام اس اینقدر سخت است؟

آزمایش خاصی برای تشخیص ام اس وجود ندارد. در عوض، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی (HCPs) از انواع آزمایشات مختلف برای تشخیص استفاده می کنند. آزمایشات ام اس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آزمایشات خون
• شیر نخاعی، که نمونه‌ای از مایع را از نخاع شما می‌گیرد تا آنتی‌بادی‌های مرتبط با ام‌اس را بررسی کند.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای یافتن هر ناحیه ای از ام اس، که به عنوان ضایعات شناخته می شود، در مغز یا نخاع شما
• تست‌های پتانسیل برانگیخته‌ای که سیگنال‌های الکتریکی را که سیستم عصبی شما هنگام پاسخ به محرک‌ها ارسال می‌کند، ثبت می‌کند

تشخیص بیماری می تواند چالش برانگیز باشد، به خصوص اگر علائم غیر معمولی داشته باشید یا ام اس شما پیشرفت کرده باشد. علائم شما ممکن است مبهم باشد، یا ممکن است شبیه به سایر بیماری ها مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک باشد.

چه کسی ممکن است بخشی از تیم مراقبت MS شما باشد؟

شما مجبور نیستید به تنهایی با ام اس روبرو شوید. هنگامی که شما مبتلا به ام اس هستید، تیم مراقبت شما ممکن است از HCP های مختلف تشکیل شده باشد، مانند:

• ارائه دهنده مراقبت های اولیه شما
• یک متخصص مغز و اعصاب یا یک پزشک متخصص در سیستم عصبی
• ارائه دهنده سلامت روان برای کمک به مدیریت عوارض جانبی روحی و روانی ام اس
• فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر برای کمک به تمرینات و مدیریت فعالیت های روزانه
• پرستاران برای هماهنگ کردن مراقبت شما
• سایر متخصصانی که به درمان علائم ام اس کمک می کنند، مانند ارائه دهندگان مراقبت از چشم یا اورولوژیست هایی که به مدیریت علائم ادراری کمک می کنند.

بخوانید: فراتر از فیزیکی. چگونه ام اس بر زندگی شما تأثیر می گذارد >>

چگونه ام اس را درمان می کنید؟

چندین درمان مختلف برای ام اس وجود دارد. برخی از درمان‌های ام‌اس برای کند کردن پیشرفت بیماری کار می‌کنند که به آن «تغییر دوره بیماری» نیز گفته می‌شود. برخی دیگر برای متوقف کردن حملات (که تشدید یا عود نیز نامیده می شود) کار می کنند.

درمان‌های کاهش سرعت پیشرفت ام‌اس می‌توانند به اشکال مختلف انجام شوند، از جمله:

• درمان های تزریقی
• درمان های خوراکی
• تزریقات

درمان هایی برای توقف حملات یا عود ام اس عبارتند از:

• کورتیکواستروئیدها
• تبادل پلاسما
• یک شکل بسیار خالص از هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک (ACTH)

همچنین می توانید از داروها برای مدیریت علائم خاص مانند مشکلات مثانه، خستگی یا درد استفاده کنید.

اگر ام اس درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟

هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد. اما اگر تحت درمان قرار نگیرید، ممکن است به سرعت پس از حملات بهبودی پیدا نکنید و علائم شما ممکن است دشوار باشد. عدم درمان ام اس همچنین می تواند آسیب به سیستم عصبی شما را تسریع کند.

بر اساس یک مطالعه در سال 2019، بدون درمان، افرادی که ام اس عود کننده و فروکش کننده دارند می توانند به ام اس پیشرونده ثانویه مبتلا شوند. ام اس پیشرونده ثانویه مرحله بعد از ام اس عودکننده- فروکش کننده است. در اینجا، علائم بدتر می‌شوند و پس از پایان شعله‌ور شدن، تمایلی به بهبودی کامل ندارید.

اگر با ام اس زندگی می کنید، مهم است که از خودتان دفاع کنید تا علائم خود را مدیریت کنید. با HCP خود در تماس نزدیک باشید تا به آنها اطلاع دهید که چه احساسی دارید و چگونه درمان شما کار می کند. مطمئن شوید که سوال می‌پرسید تا احساس کنید از تشخیص خود کاملا مطلع هستید.