تخمین زده می شود که سالانه 3 تا 5 میلیون آسیب ورزشی رخ می دهد و تقریباً 70٪ یا بیشتر از آنها در طول مسابقات رقابتی (در مقابل در طول جلسات تمرین) رخ می دهد. تحقیقات نشان می دهد که موفقیت ورزشی با فراوانی کمتر آسیب های ورزشی مرتبط است. در مطالعه‌ای که میزان آسیب‌دیدگی بازیکنان فوتبال را با مقایسه فراوانی بازی‌های هفتگی با دو بار در هفته تجزیه و تحلیل می‌کرد، بیش از 75 درصد آسیب‌ها ناشی از استفاده بیش از حد است. تحقیقات نشان می‌دهد که تمام سطوح آسیب‌های ورزشی به بافت نرم (عضله، تاندون، رباط‌ها) به طور فزاینده‌ای شایع هستند و تا ۸۰ درصد از آسیب‌های ورزشی بر سیستم اسکلتی عضلانی تأثیر می‌گذارند.
یک بررسی سیستماتیک اخیراً توسط Giraldo-Vallejo و همکارانش، پتانسیل برخی مواد مغذی را برای کمک به حمایت از پاسخ بدن به آسیب‌های ورزشی اسکلتی عضلانی بررسی کرد. ترمیم و بازسازی بافت در طول فرآیند توانبخشی پس از آسیب ممکن است شامل التهاب، پاسخ ایمنی و افزایش نیاز به حمایت از وضعیت آنتی اکسیدانی باشد.
نشان داده شده است که ویتامین D به حمایت از پاسخ ایمنی ذاتی و تطبیقی کمک می کند. همچنین نشان داده شده است که ویتامین D به تعدیل ترشح اینترلوکین (IL)-10 و تولید برخی سایتوکین های پیش التهابی در مونوسیت ها و ماکروفاژها از طریق سیگنال دهی گیرنده ویتامین D کمک می کند. یک مرور روایتی گزارش داد که در مقایسه با ورزشکارانی که آسیب دیده بودند، افرادی که آسیب های اسکلتی عضلانی داشتند نیز وضعیت ویتامین D به میزان قابل توجهی پایین تر بودند. نویسندگان همچنین پیشنهاد کردند که کاهش عود آسیب ممکن است با کاهش وضعیت کاهش ویتامین D مرتبط باشد. با این حال، قبل از نتیجه گیری بالینی، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
Giraldo-Vallejo و همکارانش در مورد یک بررسی روایی/تحلیل کیفی گزارش کرده‌اند که شامل بیش از 300 مرجع در مورد بهبودی از آسیب‌ها در یک محیط ورزشی نخبه است. نویسندگان گزارش می دهند که ملاحظات تغذیه ای در مورد افزایش تقاضای متابولیک در طول بهبود زخم و بازسازی بافت شامل رفع کمبود ویتامین و مواد معدنی، به ویژه در ویتامین D، کلسیم و روی، همراه با اطمینان از دریافت انرژی کافی، به ویژه پروتئین غنی از لوسین است. لوسین یک آمینو اسید شاخه دار است که توسط میتوکندری در ماهیچه های اسکلتی متابولیزه می شود.
نشریه دیگری که در این بررسی سیستماتیک گنجانده شده است، بیش از 150 مرجع در مورد استراتژی های تغذیه ای برای آسیب تاندون مرتبط با ورزش داشت. نویسندگان این بررسی اهمیت مواد مغذی مانند اسیدهای چرب امگا 3، کلاژن، ویتامین C و اسیدهای آمینه را برای کمک به حمایت از پاسخ التهابی، یکپارچگی ساختاری و پاسخ طبیعی به درد توصیف کردند. تحقیقات خاصی نشان می دهد که پپتیدهای کلاژن ممکن است به برخی از جنبه های عملکرد مفصل کمک کنند.
تحقیقات بیشتری مورد نیاز است و شواهد نشان می دهد که مواد مغذی خاصی از جمله کلاژن، ویتامین D و روغن ماهی امگا 3 ممکن است به حمایت از پاسخ بدن به آسیب های ورزشی کمک کند. آنها همچنین ممکن است به حمایت از یک پاسخ التهابی طبیعی، وضعیت آنتی اکسیدانی و سلامت ایمنی کمک کنند.
توسط دکتر C Ambrose، ND، MAT