پروتئین کلاژن 30 درصد از کل پروتئین بدن را تشکیل می دهد و پروتئین ساختاری اولیه بافت همبند بدن است. نقش مهمی در حمایت از رشد اندام ها، التیام زخم ها، ارتقای ظاهر و قابلیت ارتجاعی پوست سالم، و حفظ سلامت و عملکرد تاندون ها، ناخن ها، مفاصل و استخوان ها دارد. کلاژن همچنین ممکن است باعث تولید ماهیچه های اسکلتی شود.
توانایی بالقوه برای ترویج سنتز عضلانی ممکن است از نظر بالینی برای دو گروه بزرگ جمعیت مرتبط باشد: افراد مسن و ورزشکاران. روند طبیعی پیری با کاهش توده عضلانی، قدرت و عملکرد مرتبط است. حمایت از توده عضلانی برای پیری سالم حیاتی است. از سوی دیگر، بسیاری از ورزشکاران تمایل به افزایش توده عضلانی و قدرت پس از تمرینات مقاومتی و قدرتی دارند. هیپرتروفی ماهیچه های اسکلتی نیاز به دریافت پروتئین کافی برای این فرآیند دارد.
Kitakaze و همکارانش نشان دادند که دی پپتیدها و تری پپتیدهای موجود در کلاژن، مانند هیدروکسی پروپیل گلیسین، ممکن است هدف پستانداران مسیر راپامایسین (mTOR) را فعال کنند، که نقش مهمی در سنتز پروتئین ماهیچه ایفا می کند. تحقیقات نشان می‌دهد که پپتیدهای کلاژن ممکن است از ریکاوری ماهیچه‌های سالم حمایت کرده و به کاهش درد عضلانی پس از ورزش کمک کنند. اگرچه مکانیسم دقیقی که توسط آن کلاژن ممکن است سلامت و عملکرد عضلانی را ارتقاء دهد هنوز در حال بررسی است، یک مطالعه تصادفی کنترل شده دوسوکور بیشتر نشان می دهد که پپتیدهای کلاژن ممکن است بیان ژن های دخیل در انتقال سیگنال عضلانی اسکلتی را افزایش دهند.
چندین کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs) نشان داده‌اند که مکمل‌های پپتید کلاژن ممکن است مزایای بالینی تمرینات مقاومتی را در ترویج سنتز عضلانی افزایش دهند. در این RCTها، هر گروه تجربی مکمل‌های پپتید کلاژن را با تمرینات مقاومتی به مدت حداقل 12 هفته ترکیب کردند.
به عنوان مثال، در یک RCT (n = 25)، مردان جوان فعال تفریحی که مکمل‌های پپتید کلاژن را با تمرینات مقاومتی ترکیب کردند، نسبت به کسانی که تمرینات مقاومتی را به تنهایی انجام دادند، افزایش قابل‌توجهی در توده بدن، توده بدون چربی و قدرت عضلانی داشتند. . به طور مشابه، مردان جوان و سالمی که مکمل پپتیدهای کلاژن را با تمرین مقاومتی دریافت کردند (19 نفر) اندازه چهار سر ران و حجم کل عضله را در مقایسه با افرادی که دارونما دریافت کردند (20 نفر) افزایش یافت.
در 77 زن قبل از یائسگی (18 تا 50 ساله)، گروه آزمایشی که پپتیدهای کلاژن دریافت کردند و یک برنامه تمرین مقاومتی را دنبال کردند، افزایش قابل توجهی در قدرت گرفتن دست و توده بدون چربی در مقایسه با دارونما نشان دادند. محققان معتقدند که این بهبودها به دلیل افزایش محتوای کلاژن در بافت همبند داخل عضلانی و تحریک mTOR بوده است.
برای مردان میانسال و تمرین نکرده (97 نفر) و مردان مسن مبتلا به سارکوپنی (53 نفر)، مردانی که مکمل های پپتید کلاژن همراه با تمرینات مقاومتی دریافت می کردند، افزایش بیشتری در توده بدون چربی، قدرت عضلانی و کاهش وزن داشتند. توده چربی در مقایسه با دارونما یک گروه آزمایشی اثرات بارزتری نسبت به گروهی که پروتئین آب پنیر دریافت کرده بود داشت.
پپتیدهای کلاژن دارای ترکیب اسید آمینه منحصر به فردی هستند که ممکن است از تولید عضله حمایت کند. در حالی که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، مطالعات بالینی نشان می‌دهد که پپتیدهای کلاژن ممکن است سلامت کلی عضلات را تقویت کنند، به‌ویژه زمانی که با تمرینات مقاومتی ترکیب شوند.
توسط دانیل مویر، MS، CNS، LDN