وضعیت همکاری متقابل مراقبت های بهداشتی: عواملی که مانع پیشرفت می شوند (قسمت 2)


وضعیت همکاری متقابل مراقبت های بهداشتی: عواملی که مانع پیشرفت می شوند (قسمت 2)

در مقاله قبلی خود، اهمیت همکاری متقابل مراقبت های بهداشتی و برخی از چالش هایی که مانع پیشرفت آن می شوند را مورد بحث قرار دادیم. در این بخش دوم، عواملی را که مانع از پیشرفت قابلیت همکاری مراقبت های بهداشتی می شوند، عمیق تر خواهیم کرد.

با درک این موانع، می توانیم در جهت غلبه بر آنها و دستیابی به یک سیستم مراقبت بهداشتی به هم پیوسته تر تلاش کنیم.

چشم انداز فناوری اطلاعات سلامت تکه تکه شده

صنعت مراقبت های بهداشتی در یک چشم انداز تکه تکه عمل می کند، با سیستم های مختلف پرونده الکترونیک سلامت (EHR)، دستگاه های پزشکی، و بسترهای تبادل اطلاعات سلامت (HIE) در حال استفاده است. این سیستم‌ها اغلب فاقد فرمت‌های استاندارد داده‌ها و قابلیت‌های قابلیت همکاری هستند که تبادل یکپارچه اطلاعات را به چالش می‌کشد.

فقدان یک رویکرد یکپارچه منجر به سیلوهای داده می شود، جایی که اطلاعات بیمار در سیستم ها و سازمان های خاص به دام می افتد.

سیستم های اختصاصی و قفل فروشنده

سیستم‌های EHR اختصاصی و شیوه‌های قفل فروشنده می‌توانند قابلیت همکاری را مختل کنند. وقتی سازمان‌های مراقبت‌های بهداشتی به‌شدت روی سیستم فروشنده خاصی سرمایه‌گذاری می‌کنند، ممکن است توانایی آن‌ها را برای به اشتراک گذاشتن داده‌ها با سیستم‌های دیگر یا تعویض فروشنده محدود کند.

این قابلیت همکاری محدود می تواند مانع از تبادل یکپارچه اطلاعات بیمار و مانع از همکاری بین ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی شود.

روش های مسدود کردن اطلاعات

مسدود کردن اطلاعات به اقداماتی اشاره دارد که عمداً مانع دسترسی، تبادل یا استفاده از اطلاعات الکترونیکی سلامت می شود. اگرچه مقرراتی مانند قانون درمان قرن 21 در ایالات متحده مسدود کردن اطلاعات را منع می کند، مواردی از چنین اقداماتی گزارش شده است. برخی از فروشندگان یا سازمان های مراقبت های بهداشتی ممکن است به دلایل رقابتی یا مالی اشتراک گذاری داده ها را محدود کنند و مانع از جریان آزاد اطلاعات لازم برای قابلیت همکاری شوند.

حفظ حریم خصوصی و امنیت

قابلیت همکاری مستلزم تبادل امن اطلاعات حساس بیمار است. در حالی که اقدامات حفظ حریم خصوصی و امنیتی ضروری است، نگرانی ها در مورد نقض داده ها و دسترسی غیرمجاز می تواند ذینفعان را از پذیرش کامل قابلیت همکاری باز دارد. ایجاد تعادل بین اشتراک گذاری داده ها و اطمینان از حفظ حریم خصوصی و کنترل های امنیتی قوی چالشی حیاتی است که باید به آن پرداخته شود.

چالش های فنی و استانداردسازی داده ها

دستیابی به قابلیت همکاری مستلزم اتخاذ فرمت ها و پروتکل های استاندارد داده شده است. با این حال، صنعت مراقبت های بهداشتی به دلیل سیستم ها و فناوری های متنوع در حال استفاده با چالش های فنی مواجه است.

استانداردهای متفاوت داده، سیستم‌های ناسازگار، و شکاف‌های قابلیت همکاری بین برنامه‌ها و دستگاه‌های مختلف، تبادل یکپارچه داده‌ها را دشوار می‌کند. دستیابی به اجماع در مورد استانداردهای داده و سرمایه گذاری در زیرساخت های فنی برای پشتیبانی از قابلیت همکاری چالش های مداوم هستند.

شکاف های حاکمیتی و سیاستی

تلاش‌های قابلیت همکاری مستلزم حاکمیت و سیاست‌های قوی برای هدایت اجرا و تضمین انطباق است. سیاست‌های ناسازگار، شکاف‌های نظارتی، و تفسیرهای متفاوت از مقررات در سراسر حوزه‌های قضایی می‌تواند مانع پیشرفت شود. همسویی سیاست‌ها، ایجاد دستورالعمل‌های روشن، و اجرای استانداردهای قابلیت همکاری می‌تواند به پر کردن این شکاف‌ها و ایجاد یک اکوسیستم قابلیت همکاری منسجم‌تر کمک کند.

نتیجه

در حالی که مزایای همکاری متقابل مراقبت های بهداشتی به طور گسترده ای شناخته شده است، عوامل متعددی مانع پیشرفت آن می شوند. چشم‌انداز تکه‌تکه‌شده فناوری اطلاعات سلامت، سیستم‌های اختصاصی، شیوه‌های مسدود کردن اطلاعات، نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی، چالش‌های فنی، و شکاف‌های حاکمیتی، همگی به پیشرفت کند قابلیت همکاری کمک می‌کنند. رسیدگی به این موانع نیازمند تلاش جمعی از سوی ذینفعان از جمله سازمان های مراقبت های بهداشتی، فروشندگان، سیاست گذاران و نهادهای نظارتی است.

با همکاری یکدیگر برای غلبه بر این چالش‌ها، می‌توانیم راه را برای یک اکوسیستم مراقبت بهداشتی مرتبط‌تر و بیمار محورتر هموار کنیم. در قسمت پایانی این مجموعه، راه‌حل‌های بالقوه و جهت‌گیری‌های آینده برای قابلیت همکاری مراقبت‌های بهداشتی را بررسی خواهیم کرد.

توسط اسکات روپ AI-gen، قابلیت همکاری سلامت، وضعیت قابلیت همکاری مراقبت های بهداشتی