وضعیت تعامل پذیری مراقبت های بهداشتی: راه حل ها و جهت گیری های آینده (قسمت 3)

در مقالات قبلی به اهمیت قابلیت همکاری در مراقبت های بهداشتی و عوامل بازدارنده پیشرفت آن پرداختیم. در این بخش پایانی، راه‌حل‌های بالقوه و جهت‌گیری‌های آینده را برای تسریع پیشرفت قابلیت همکاری در مراقبت‌های بهداشتی بررسی خواهیم کرد.

استانداردسازی و چارچوب های تبادل داده

یکی از راه حل های کلیدی برای ارتقای قابلیت همکاری، اتخاذ فرمت های استاندارد داده و چارچوب های تبادل است. اجرای استانداردهای کاملاً پذیرفته شده، مانند HL7 FHIR (منابع قابلیت همکاری سریع بهداشت و درمان)، می تواند تبادل یکپارچه داده بین سیستم های مختلف را تسهیل کند. پذیرش استانداردهای مشترک تضمین می‌کند که سازمان‌های مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند بدون توجه به سیستم‌هایی که استفاده می‌کنند، به طور مؤثر اطلاعات را به اشتراک بگذارند.

افزایش حاکمیت داده و مدیریت رضایت

برای رسیدگی به نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی و ایجاد اعتماد، چارچوب‌های حاکمیت داده قوی و مکانیسم‌های مدیریت رضایت باید ایجاد شود. بیماران باید بر روی داده های سلامت خود کنترل داشته باشند و به آنها اجازه دهد رضایت آگاهانه برای به اشتراک گذاری داده ها را ارائه دهند و اولویت های حریم خصوصی خود را مشخص کنند. اجرای اقدامات امنیتی قوی، تضمین یکپارچگی داده‌ها و ترویج شیوه‌های مدیریت شفاف داده‌ها برای تقویت اعتماد بیمار به طرح‌های قابلیت همکاری حیاتی است.

همکاری و مشارکت در صنعت

قابلیت همکاری مستلزم همکاری بین سازمان های مراقبت های بهداشتی، فروشندگان فناوری، سازمان های توسعه استانداردها و نهادهای نظارتی است. با تقویت مشارکت ها و تشویق همکاری، ذینفعان می توانند به طور جمعی به چالش های قابلیت همکاری بپردازند.

تلاش‌های مشترک می‌تواند شامل به اشتراک گذاشتن بهترین شیوه‌ها، توسعه راه‌حل‌های فنی مشترک و ایجاد دستورالعمل‌هایی باشد که قابلیت همکاری را ارتقا می‌دهد. ابتکارات در سطح صنعت، مانند اتحاد CommonWell Health و Carequality، ارزش همکاری در پیشبرد قابلیت همکاری را نشان می دهد.

ابتکارات تنظیمی و سیاستی

نهادهای نظارتی نقش مهمی در ارتقای قابلیت همکاری دارند. دولت‌ها می‌توانند مقرراتی مانند قانون درمان قرن بیست و یکم در ایالات متحده را اجرا کنند که مانع مسدود کردن اطلاعات و ترویج اشتراک‌گذاری داده‌ها می‌شود.

سیاستگذاران همچنین می‌توانند با پیوند دادن آن به مدل‌های بازپرداخت و الزامات گزارش‌دهی کیفیت، قابلیت همکاری را تشویق کنند. تلاش‌های مستمر برای اصلاح مقررات، رسیدگی به شکاف‌های خط‌مشی و همسو کردن انگیزه‌ها با اهداف قابلیت همکاری برای پیشبرد پیشرفت ضروری است.

پیشرفت های فناوری

پیشرفت در فناوری می تواند قابلیت همکاری را بیشتر کند. استفاده از محاسبات ابری، رابط های برنامه نویسی کاربردی (API) و سایر فناوری های مدرن می تواند تبادل امن داده ها و قابلیت همکاری را تسهیل کند. استفاده از فناوری های نوظهور مانند بلاک چین برای به اشتراک گذاری داده های غیرمتمرکز و ایمن، نویدبخش افزایش قابلیت همکاری است.

سرمایه‌گذاری در راه‌حل‌های متقابل و تشویق نوآوری در فناوری اطلاعات مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند فرصت‌های جدیدی را برای تبادل یکپارچه داده‌ها باز کند.

نتیجه

دستیابی به قابلیت همکاری گسترده مراقبت های بهداشتی نیازمند تلاش ها و همکاری هماهنگ در سراسر صنعت است. با پذیرش فرمت های استاندارد داده، تقویت حاکمیت داده، تقویت همکاری، پیشبرد ابتکارات نظارتی، و استفاده از نوآوری های فناورانه، می توانیم بر موانع تعامل پذیری غلبه کنیم.

آینده ای با تبادل یکپارچه داده ها و سیستم های مراقبت بهداشتی متصل پتانسیل بهبود مراقبت از بیمار، افزایش نتایج و ایجاد نوآوری را دارد. با تعهد مشترک به قابلیت همکاری، می‌توانیم یک اکوسیستم مراقبت‌های بهداشتی ایجاد کنیم که در آن داده‌ها آزادانه جریان داشته باشد و به نفع بیماران، ارائه‌دهندگان و کل جامعه مراقبت‌های بهداشتی باشد.