بازگشت به کار با سرطان مثانه

با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید

اگر می‌دانید که بازگشت به محل کار در طول یا بعد از درمان سرطان مثانه برای شما یک اولویت است، ارزش آن را دارد که به تیم مراقبت از سرطان خود اطلاع دهید. دکتر ایلا اسکینر، انکولوژیست اورولوژی و پروفسور اورولوژی در مراقبت های بهداشتی استانفورد گفت: در حالی که بیشتر برنامه درمانی شما به میزان تهاجمی یا تهاجمی سرطان مثانه شما بستگی دارد، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی (HCPs) نیز می توانند تمایل شما را برای کار در نظر بگیرند. در استنفورد، کالیفرنیا.

اسکینر گفت: «اکثر افراد مبتلا به سرطان مثانه عملاً جراحی سرپایی و/یا درمان‌هایی روی مثانه انجام می‌دهند. بنابراین بیماران برای هر درمان به مرخصی کار نیاز دارند، اما لزوماً تأثیر زیادی بر توانایی آنها در کار ندارند.»

او افزود که درمان‌های پیچیده‌تر مانند برداشتن مثانه، پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی ممکن است کار را دشوارتر کند، اما HCP همچنان می‌تواند به حل مشکلات کاری کمک کند. اسکینر گفت: «ما با کارفرمایتان به شما کمک می‌کنیم تا بفهمید چگونه می‌توانید آن روزهای مرخصی و هر مدرکی را که نیاز دارید، دریافت کنید.

بسیاری از بیماران همچنین این گزینه را دارند که با یک مددکار اجتماعی در مرکز درمان در مورد تهیه برنامه بازگشت به کار صحبت کنند. این مددکاران اجتماعی همچنین می توانند بیماران را به سمت خدمات حمایتی راهنمایی کنند.

حقوق قانونی خود را بشناسید

اگر برای درمان یا دلایل دیگر مرتبط با سرطان مثانه خود نیاز به مرخصی دارید، ممکن است بر اساس قانون مرخصی فدرال خانواده و پزشکی (FMLA) واجد شرایط مرخصی بدون حقوق باشید. طبق FMLA، افراد مبتلا به سرطان می توانند تا 12 هفته از مرخصی بدون حقوق و محافظت شده در سال استفاده کنند اگر:

• حداقل 12 ماه برای کارفرمای خود کار کرده اید
• حداقل 1250 ساعت (حدود 25 ساعت در هفته) در 12 ماه گذشته کار کرده است.
• در مکانی با 50 کارمند یا بیشتر در 75 مایلی خانه خود کار کنید

مرخصی FMLA را می توان به یکباره یا در تکه های کوتاه تر انجام داد. همچنین می توانید ساعات کاری روزانه خود را کاهش دهید یا برای مدتی پاره وقت کار کنید.

افراد مبتلا به سرطان (یا سابقه سرطان) همچنین ممکن است واجد شرایط حمایت قانونی تحت قانون آمریکایی های دارای معلولیت (ADA) باشند، قانون فدرال که از تبعیض علیه افراد دارای معلولیت جلوگیری می کند. این به این دلیل است که ADA «ناتوانی‌ها» را شامل هرگونه اختلالی می‌داند که به طور قابل ملاحظه‌ای یک فعالیت اصلی زندگی یا سابقه این نوع اختلال را محدود می‌کند.

بر اساس ADA، کارفرمایان باید کارمندان مبتلا به سرطان را بر اساس مهارت ها، دانش و تجربه آنها و همچنین نحوه تأثیر بیماری بر آنها ارزیابی کنند. آنها نباید به دلیل ترس یا کلیشه های مربوط به سرطان در مورد کارمندان مبتلا به سرطان تصمیم بگیرند.

به عنوان مثال، یک کارفرما نمی تواند فردی را که تحت درمان سرطان مثانه قرار دارد، تنزل دهد زیرا نگران است که استرس شغلی سرطان را بدتر کند.

ADA همچنین از کارفرمایان می خواهد که تنظیمات محل کار (به نام تسهیلات معقول) را به افراد مبتلا به سرطان ارائه دهند تا بتوانند به انجام کار خود ادامه دهند.

علاوه بر این حمایت‌های فدرال، بخش منابع انسانی شما می‌تواند به سؤالات مربوط به سیاست‌های خاص کارفرمای مرتبط با موارد زیر پاسخ دهد:

• ناتوانی کوتاه مدت و بلند مدت
• بیمه
• زمان بیمار و انعطاف پذیر

در مورد محل اقامت بپرسید

هنگامی که کارفرمای خود را در مورد سرطان مثانه خود مطلع کردید، می توانید از امکاناتی درخواست کنید که کار را برای شما در طول درمان و بعد از آن آسان تر کند. برخی از اقامتگاه های تحت پوشش ADA عبارتند از:

• وقفه های اضافی/تمدید شده
• یک منطقه خصوصی برای استراحت و مصرف دارو
• کار از خانه
• به اشتراک گذاشتن کار با یک همکار

نمونه های دیگری از تنظیماتی که ممکن است کار را برای شما انجام پذیرتر کند عبارتند از:

• تنظیم مجدد فضای کاری (یا انتقال به فضای جدید)
• تغییر برنامه و/یا کار خارج از ساعات کاری عادی
• تغییر موقت به شغل دیگری در شرکت
• پرهیز از کار فیزیکی
• اطمینان حاصل کنید که در صورت نیاز به صندلی دسترسی دارید
• مرخصی گرفتن برای قرار ملاقات

اولین گام برای دریافت مسکن این است که بفهمید، در صورت نیاز، چه چیزی را باید به کارفرمای خود ارائه دهید. شرکت ها ممکن است اسنادی مانند تاییدیه پزشکی یا یادداشتی از HCP شما بخواهند.

آماده شدن برای بازگشت

هنگامی که مکان های اقامتی را تنظیم کردید، وقت آن است که آخرین اردک های خود را پشت سر هم بگیرید. به آنچه می خواهید در مورد سرطان مثانه خود با همکاران خود در میان بگذارید فکر کنید. وضعیت حمام را بررسی کنید و به حمام های خصوصی دسترسی داشته باشید، جایی که می توانید از کاتتریزاسیون خود یا سایر نیازها مراقبت کنید.

همچنین ایده خوبی است که یک کیت اضطراری برای میز یا ماشین خود در صورتی که به طور غیرمنتظره ای در محل کار (یا در ترافیک) گیر کرده اید، تهیه کنید. این کیت باید شامل مواردی مانند داروها، لوازم استومی و هر چیز دیگری باشد که ممکن است نیاز داشته باشید.

به گفته اسکینر، بهترین کار این است که همه چیز را روز به روز انجام دهیم.

او گفت: «معمولاً به بیماران می‌گویم که سعی کنند قدم‌های زیادی را جلوتر فکر نکنند، زیرا این فقط قابل پیش‌بینی نیست. “من خوشبین هستم، بنابراین به آنها می گویم که تا زمانی که دلیلی برای این کار ارائه نشده باشد، خوش بین باشند.”